Cana, könüldǝ hǝmdǝm olan qǝm durur mana

Cana, könüldə həmdəm olan qəm durur mana Müəllif: Şah İsmayıl Xətai

Cana, könüldǝ hǝmdǝm olan qǝm durur mana,
Gör kim, fǝraq evindǝ nǝ hǝmdǝm durur mana.

Ancaq yüzün görǝndǝ sǝnin can degil mǝlul,
Zülfin kimi könül dǝxi bǝrhǝm durur mana.

Dil tǝşnǝ olsa vadiyi-hicrindǝ qǝm yemǝn,
Lǝlin zülali çeşmeyi-Zǝmzǝm durur mana.

Neyçün sevǝrdi xǝstǝ dil, ey bivǝfa, sǝni,
Bu çox bǝla ki, hicrin edǝr kǝm durur mana.

Miskin Xǝtai vǝsl ilǝ yüz il yaşar, müdam,
Bu ömr kim, zǝmanǝdǝ bir dǝm durur mana.

Ey cǝmalın gülstani-baği-minudur mana,
Cǝnnǝti-rizvan ki, derlǝr ol sǝri-kudur mana.

Yüzün üstǝ zülfini ta gördüm, ey ruhi-rǝvan,
Gecǝ-gündüz ağlamaq eşqindǝ xoş xudur mana.

Hicr sǝrgǝrdanlığın çǝrxi-fǝlǝkdǝn görmǝnǝm,
Bu cǝfalǝri qılan ol yari-mǝhrudur mana.

Gecǝlǝr ta sübh olunca uyxu gǝlmǝz eynimǝ,
Ta xǝyalın daima çeşmimdǝ qarşudur mana.

Onca yaş tökdi Xǝtai firqǝtindǝn, ey sǝnǝm,
Xancaru baxsam gözümdǝ yer yüzü sudur mana.