Gər uluya irdün isə surət nəqşi ne’ndür senün

Gər uluya irdün isə surət nəqşi ne’ndür senün Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə, Əsərləri. Bakı: Öndər, 2004. (Tərtib edəni: Cəlal Bəydilli (Məmmədov))

  
Gər uluya irdün isə surət nəqşi ne’ndür senün?!
Mə’niyə yol buldun isə İşbu dünya nə’ndür sənün?!

Sen dünyənün tərkin urğıl, gelüb eşq odma girgil,
İl ərk i mənzilə irgil, gerü qalmaq ne’ndür sənün?!

Bu vücudun sərmayəsi odü su vü topraq dəgül,
Her biri əslinə gedər, ğafil olmaq nə’ndür sənün?!

Bütxanə vü şərabxanə məscid oldı gerçək cana,
Bir pulun varmaz ziyana, yalançılıq nə’ndür sənün?!

Çünki axrəte qəvisin, qo bu yalançı də’visin,
Malü xəzinə sevisi aşiq isən nə’ndür sənün?!

Bənümdür deyü derərsin, Həqdən de’vi mi edərsin,
Padişəh suçına baqmaz, gümrah olmaq nə’ndür sənün?!

Dünü gün qayğular yersin, nedəyin yoxsulm dersin,
Ol comərddür - rizqün verür, qayğu yemək nə’ndür sənün?!

Yegil, yedürgil, biçarə, eksilürsə Tanrı verə,
Bir gün tenun yerə girə, gerü qalan nə’ndür sənün?!

Yunus, ol eşq badyəsindən sən inən əsrük olmışsın,
Bixud ikən irdün Həqqə, ayuq olmaq nə’ndür sənün?!