Nedəm bən könül bilö, bənümle bilə bir dəm turmaz

Nedəm bən könül bilö, bənümle bilə bir dəm turmaz Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə, Əsərləri. Bakı: Öndər, 2004. (Tərtib edəni: Cəlal Bəydilli (Məmmədov))

  
Nedəm bən könül bilö, bənümle bilə bir dəm turmaz,
Mə’şuq yüzin gördi məgər ögütləyüb Ögüd almaz.

Tənqri içün, ey uslular, könlüm bana bulı verin,
Vardı dost ile buluşdı, bana gerü boyun verməz.

Bunun kibİ könül ilə necə dirlik iltə biləm,
Bıraqdı yabana bəni, bir dəm gəlüb halum sormaz.

Könül bana yoldaş ikən zöhdü taət qılur idüm,
Yıqıldı bu tərtibleriim, könülsüzom, əlüm irməz.

Könül içərü dost İle, bən qapuda fəryadü zar,
Bin yıl zari qılur isəm işbu nədür deyü sormaz.

Aydur isəm əya könül, qam ferize ya sünnət1?
Aydur yoq, təşvişi qo ya, bu sevüyə əməl sığmaz.

İniləyİn aydur İsəm gör boynunda borc qalmasun,
Qaqır boşar söger bana, aydur ki, ey Həqqi görməz.

Ağız ağızdan qutludur, ola ki sözünüz duta,
Bən yüz bin yıl söylər isəm, sözüm qulağına girməz.

Könlüm dəxi, canum dəxi əlbir etdi şol ikisi,
Yüz bin Yumısdan fərağət dost yüzindən gözİn ırmaz.