Azərbaycan ədəbiyyatı (Salman Mümtaz)/Molla Pənah Vaqif: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 443:
<poem>Bir gözəl qamətli yari-lalərəngi sevmişəm,
Yari-istiğnası şirin, şuxü
Qaşı yay, kirpikləri türfə
Ox atan, qanlar tökən türkanə cəngi sevmişəm,
Halə rəhmi gəlməyən bir
Naz ilə
İki yandan mövc vurur zərrin kəlağay
Bir mələkdir, sanasan, uçmağa açmış şəhpəri,
Rövzei-kuyi Mədinə, qaşı
Arizi üzrə həcər tərhində səngi sevmişəm.
Bad əsib, üzdən niqabı açılanda
Şöləsindən gün olur göydə xəcəl, şərməndə mah,
Sərbəsər əndamı ağ, qaşı, gözü, saçı siyah,
Al hənadan lalərəng
Hər zaman ki, ol sənəm gedir qabağımdan mənim,
Göy dəyir
Kəsmə mina qülqülün, saqi, qulağımdan mənim,
Vaqifəm, hərdəm dilimdə əzbərim dost adıdır,
Qəddi xoş, rəftarı könlüm bağının şümşadıdır,
Gözlərindən
Mən sevən dilbər Məhəmmədin gözəl övladıdır,
<center>II</center>
<poem>Ey
Hər zaman
Qiblə deyib, qaşlarına baş əymək
Gecə-gündüz mənim ibadətimdir.
Sətir 491:
Sənsən mənim ayım, günüm, hilalım,
Dövlətim, iqbalım, cahım, cəlalım,
Sözün dildə şirin hekayətimdir.
Sətir 502:
<poem>Yenə məni yanar-yanar odlara
Dağılmış ayrılıq saldı,
Mən ha oldum həsrət ilə, dərd ilə,
Can sənin yanında qaldı, sevdiyim!
Siyah zülfün buxaq altda
Ala gözlər can almağa sayrılır,
Canandan ayrılan candan ayrılır,
Xalq içində bir
Sərv qəddin sənubərə tən deyil,
Sətir 517:
Ol Xədicə haqqı, Səkinə haqqı,
Kə’bə, Məkkə haqqı, Mədinə haqqı,
Dərdin bu Vaqifi aldı, sevdiyim! </poem>
Sətir 528:
Mədəd eylə iqbalına Vaqifin.
Mənim yarım deyil ol
Xali-həcəril-
Bir zaman ki, olsam onunla həmdəm,
Xət çəkilər vəbalına Vaqifin.
Sətir 543:
Kuyin çəməni tə’nə vurur xüldi-bərinə,
Sünbül anı görcək özünü saldı qəminə,
Olmaz belə qamət, belə
Yoxdur gülzarında tamaşası bu zülfün,
Sətir 550:
Düşdü xütən əmlakına qovğası bu zülfün,
Ta düşdü mənim başıma sevdası bu zülfün,
Zəncir
Zülfün qoxusun, çox dilərəm, canıma gəlməz.
Rəhmi məgər ol
Bir gecə qulaq asmağa əfğanıma gəlməz,
Bilməm nə olub, sevgili yar yanıma gəlməz,
Sətir 564:
Eyb olmaya, söysəm belə iqbalın içinə.
Sürtər üzünü qapının torpağına Vaqif,
Gah zülfün öpər, gah düşər ayağına Vaqif,
Hərdəm baş əyər qaşlarının tağinə Vaqif,
Sənsən mənə
</poem>
| |||