Ah, Nicat

Ah, Nicat Müəllif: Rəcaizadə Mahmud Əkrəm

Mənbə: Anar (1999). Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. (az). Bakı: "Azərbaycan". 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib. 2017-07-08 tarixində istifadə olunub.

Həsrət meni çayır-çayır yaxarkən,
Bədənimdə buzdan bir el yürüyür.
Xəyalına çılğın-çılğın baxarken,
Qapanası gözümü qan bürüyür.
Dağda, qırda rast gelirsəm bir dərə
Göz yaşlanm axıdaraq çağlaram.
Yollardakı ufaq-ufaq izlərə
Səni sanıb, baxar-baxar ağlaram.
Güneş gülər, quşlar nçar havada,
Oyanırlar nazlı-nazlı çiçəklər.
Yalnızmısan o qaranlıq yuvada
Yoxmu səni bir özləyər, bir bəklər?
" Can iştərkən hesret oduyla yansrn
Varlıq məni əlil-elil süıüyür.
Bu qayğıya ürək nasıl dayansın?
Bedənciyin torpaqlarda çürüyür.
Bu aynhq menə yaman geldi pək
Ruhum xəstə, qınq qolum-qanadtm
v „ Ya gəl mənə, ya oraya məni çək
Gözüm nuru, oğlancığım, Nicatım!