Eşigin daşini qan ilə yudu çeşmi-tərim

Eşigin daşini qan ilə yudu çeşmi-tərim Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Eşigin daşini qan ilə yudu çeşmi-tərim,
Bəs ki pakəm, daşı ləl eylədi feyzi-nəzərim.

Ciyərim dağinə mərhəm bulamadım səndən,
Necə ah eyləməyim, ah yanıbdır ciyərim.

Dedi ol yar səhər vəqti gəlim, leyk nə sud,
Vəqt məlum deyil, şam ilə birdir səhərim.

Ey xoş ol şam ki, bixud gedəyim kuyinə sübh,
Neylədim onda deyə qeyrdən alım xəbərim.

Düşməzəm könlünə, yəni olubam öylə zəif,
Dərdi-eşqinlə ki, güzgüdə görünməz əsərim.

Neçə min aşiqə ancaq bir ox atdın, demədin
Ki, düşər bir-birinə bir neçə üftadələrim.

Ey Füzuli, dura məndən ala təlimi-vəfa,
Nagəh ər mərqədi-Məcnunə düşərsə güzərim.