Ey dost, bunca qiylü qal nə, məqsud xud bir xəberdürür

Ey dost, bunca qiylü qal nə, məqsud xud bir xəberdürür Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə, Əsərləri. Bakı: Öndər, 2004. (Tərtib edəni: Cəlal Bəydilli (Məmmədov))

  
Ey dost, bunca qiylü qal nə, məqsud xud bir xəberdürür,
Ya bunca cüstü cu nədür, görənə bir nəzərdürür.

Tağlar aşub, bəryə çəküb ey uzaq səfər edənlər,
İstedügün səndeyikon əcəb bunca səfərdürür.

Hiç qılmağıl ıraq səfər, ömür keçər əcəl irər,
Dost səndədür, xəlvət sevər, bu ğələbe həşərdürür.

Gel ıraq istəmə anı canından içərü canı,
Səninlə bilə turanı görməyən bibesərdürür.

Sen uyursın, ol oyanıq, əksügini qılur bayıq,
Dəxi necə bulam tanıq, daim sənünle yardurur.

Məscidü mədrəsə səndə, sən dört yana pərakəndə,
Nə qaldun sən bu erkəndə, işün qatı düşvardürür.

Bu tövhid tonını geyən, varlığm yoqlığa sayan,
İşbu yolda qaim turan, bellü bilün, ol ərdürür.

01 işlər təmam olıcaq ol dirligi diriləcək,
Gözün hicabın siləcək, yer — gog tolu didardurur.

Miskin Yunus anı gördi, könli vü canı sevindi,
Qamıısını yere saldı, mə’şuqne intizardurur,