Gördüm yüzüni, ey sǝnǝm, billah ki, xoş cananǝdir

Gördüm yüzüni, ey sənəm, billah ki, xoş cananədir Müəllif: Şah İsmayıl Xətai

Gördüm yüzüni, ey sǝnǝm, billah ki, xoş cananǝdir,
Manǝndi yoxdur hüsninin qiymǝtli bir dürdanǝdir.

Pǝnd nǝsihǝt tutmadın, neyçün könül verdin ona,
Billah cǝzadır, ey könül, hicran oduna yanǝdir.

Yüzün çü mahi-bǝdrdir, yeldası zülfin sayǝsi,
Mǝst aşiqlǝri eylǝyǝn lǝli-lǝbin peymanǝdir.

Yüz göstǝribǝn alǝmǝ, neyçün açırsan vǝchini,
Dilbǝr yüzü fitnǝ deyil, sor ey könül, aya nǝdir?

Ol dilbǝrin rüxsarına, verdi Xǝtai könlünü,
Ah ilǝ tab oldu işim ol şǝminǝ pǝrvanǝdir.

Könül, şad ol ki, canan gǝldi, derlǝr,
Bu mürdǝ cisminǝ can gǝldi, derlǝr.

Şikayǝt eylǝmǝ sǝn hicr ǝlindǝn,
Sǝnin dǝrdinǝ dǝrman gǝldi derlǝr.

Bu zülmǝt cövrini çox çǝkdi bülbül,
Bahar irdi gülüstan gǝldi, derlǝr.

Qarınca bağladı bel xidmǝtinǝ,
Əsǝn yellǝr Süleyman gǝldi, derlǝr.

Xǝtai, can fǝda dustun yoluna,
Bu gün dust sanǝ mehman gǝldi, derlǝr.