Gərcı tutub aləmı şunşu qovğayı-eşq

Gərcı tutub aləmı şunşu qovğayı-eşq Müəllif: Qasım bəy Zakir

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Gərcı tutub aləmı şunşu qovğayı-eşq,
Yoxdu cahanda, vəli mən kimi rusvayi-eşq.

Canu dilu əqlu huş curalə musəlləm ona,
İndi nədir bilməzəm daxi təmənnayi-eşq.

Xuni-dili dişrəyə mərdumi-ceşmim tokər
Kim, gərək ari ola mənzilu məvayi-eşq.

Dur yola duş, ey təbib, carə mənim dərdimə,
Ləli-ləbi-dilbəri yazmış ətibbayi-eşq.

Vaizi-əfsanəgu dun məni neyrəng ilə,
İstər idi dondərib eyləyə tərsayi-eşq.

İş mana qalsaydı gər, kecmiş idim badədən,
Tale edib yarlıq, qoymadı danayi-eşq.

Dərgəhi-piri-muğan - məlcəyi-əmnu əman.
Xanəgəhi-meyfuruş - bəzmi-dilarayi-eşq.

Zahidi-sahilnişin, bəhri-bəladan saqın,
Kamə cəkər Yunisi mahiyi-dəryayi-eşq.

Sal təni-napakinə xirqeyi-sədparəni,
Hər qədə layiq dogul xələti-zibayi-eşq.

Qeyslə həmdərs idim, qaldı o "Vəllyl"də,
Naqis imiş, olmadı vaqitı-mənayi-eşq.

Badiyeyi-hicrdə Zakiri-gumgəştəyə,
Oldu əcəb rahbər murşidu movlayi-eşq.