Hürriyyət qəsidəsi

Hürriyyət qəsidəsi Müəllif: Namiq Kamal

Mənbə: Anar. Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab (az.). Bakı: "Azərbaycan". 1999. 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2017-07-08.

(Bir hissə)
Görüb ehkami əsri münhərif sidqü səlamətdən
Çəkildik izzətü iqbal ilə babi hökumətdən.
Usanmaz kəndini insan bilənlər xalqa xidmətdən
Mürüwət-mənd olan məzluma əl çəkmez ianətden.
Həqir olduysa millət şanına nöqsan gelir sanma
Yerə düşməklə cövhər sakit olmaz qədri qiymətdən.
Vücudun kim xəmiri mayesi haqqı vətendəndir
Nə qəm, rahi-vətende haq olursa cövrü möhnətdən.
Muini zalımın dünyada erbabi dənaətdir
Köpəkdir zövq alan səyyadi-biinsafa xidmətdən.
Fəlek, hər dürlü əsbabi-cefasın toplasın, gəlsin
Dönərsəm-qəhbəyəm millət yolunda bir əzəmətdən.
Anılsın məslekimde çəkdiyim cövrü məşeqqətler
Ki, ədna zövqü eladır vəzarətden, sədaretdən.
Vətən, bir bivəfa nazendeyi tennaza dönmüş kim,
Ayırmaz sadiqani eşqini aiəmi qürbetdən.
Nə əfsünkar imişsən ah, ey didari-hürriyyet
Əsiri-eşqin olduq gərçi qurtulduq əsarətdən.
Nə yari-can imişsen, ah ey ümmidi-istiqbal
Cahanı sensen azad eyləyen min yasi - möhnətden.
Sənindir dövrii dövlət, hökmünü dünyayə infaz et
Xuda, iqbalını hifz eyləsin hər dürlü afətdən.
Gilabi - zülmə qaldı gəzdiyim nazondə səhralar
Oyan ey yaralı şir, oyan bu xabi-qəflətden.