Hǝq lǝbindǝn ğönçǝni gülşǝndǝ xǝndan eylǝmiş

Həq ləbindən ğönçəni gülşəndə xəndan eyləmiş Müəllif: Şah İsmayıl Xətai

Hǝq lǝbindǝn ğönçǝni gülşǝndǝ xǝndan eylǝmiş,
Leyk bu nazikliyi lütf ilǝ çǝndan eylǝmiş.

Qamǝtinin kölgǝsi tǝrhin götürmüş bağiban,
Bağda ǝksindǝn onun sǝrvi-xuraman eylǝmiş.

Div oğurlamışdı bir zǝrrǝ dǝhanın nǝqşini,
Varmış, ondan xatǝmi-mehri-Süleyman eylǝmiş,

Zülmǝti-zülfindǝ içmiş, lǝblǝrin abini Xızr,
Heyyi baqi bulmuş adın abi-heyvan eylǝmiş.

Şanǝdǝn mǝşşatǝ salmış hǝr saçın, qılın yerǝ,
Sǝrbǝsǝr xaki-cǝhani ǝnbǝrǝfşan eylǝmiş.

Arizin bağindǝ bir mürği-hǝrim olmuş Xǝlil,
Ol sǝbǝbdǝn hǝq ona odu gülüstan eylǝmiş.

Bu Xǝtai qanını tökmǝkdǝ ikǝn, tökmǝdin,
Onda hǝr müfti ki, mǝn etmiş sǝni, qan eylǝmiş.