Ay ağalar, gəlin vəsfin söyləyim,
Heç bilmirəm birdən puş olur könül.
Birdən dərviş olur, eldən dolanır,
Birdən bəzirgannan xoş olur könül.
Birdən dəryalarda qarğı-qamışdır,
Birdən bostanlarda dürrü yemişdir,
Birdən əşrəfidir, birdən gümüşdür,
Birdən pas tutana tuş olur könül.
Ay ağalar, birdən coşur, atlanır,
Birdən xışmalanır, yenə qatlanır.
Birdən şəkər olur, baldan dadlanır,
Hardandı bu çönmə çaş olur könül.
Məmmədhüseyn deyər, könül ayrılmaz,
Ərəb at yorulsa, könül yorulmaz.
Könül bir şüşədir, sınsa sarınmaz,
Sarsan da qanadsız quş olur könül.
