Kərəmdi əql Sahibi, sevgi-gümana dəlidir

Kərəmdi əql Sahibi, sevgi-gümana dəlidir! (1996) Müəllif: RAUF CAVAD

Nə gözəl deyib Əliağa, Vahid sanma dəlidir,
Demə Məcnuna dəli, bəlkədə Leyla dəlidir.

Hər yoldan ötən gözələ olur söz dəli-Məcnun,
Gedənə daş atır, bu dəli göz-qara dəlidir.

Sorma kimdi Füzuli, Nəsimi cahilə sirrdir,
Aşiqin özü yox, Məşuq eşq qanana dəlidir.

Niyyəti safdır Yusifin çün sevəni Sübhandır,
Kimdi naz-gümani? Həsrəti, Züleyxa dəlidir.

Əməli mükəmməl əsər, gəzir cümlə-cahani,
Gözəl cani əsir, Yaradan Canana dəlidir?

Surəti bəniz gülə Heyranə, qoxusu Lalə,
Nurdu ağ sifəti, boyanıb al-qana dəlidir.

Fərhadın Əli sehr gözləri, görər tək Gözəli,
Şirini sevər göz eylər, Nurlu Aya dəlidir.

Əsli olan rəngü-bənzəri, əqli-huşu olmaz,
Kərəmdi əql Sahibi, sevgi-gümana dəlidir!

Sevdiyim o Xəyalə bənzəri yox, əsrarəngiz,
Nərgiz ətri bürüyüb Ruhimi, Yara dəlidir!

Güli-qönçə Raufa doğma, bir özgə Mənadı,
Tazədi cahan-Həsrət, hər an Zamana dəlidir!