Mətləbim kuyində didar-i camalındır sənin

Mətləbim kuyində didar-i camalındır sənin Müəllif: Məhəmmədəli bəy Məxfi

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Mətləbim kuyində didar-i camalındır sənin,
Zindəganlıqdan qərəz ancaq visalindir sənin.

Çeşmə-yi heyvandan sönməz bu könlüm yangısı,
Arizu-yi xatirim ab-i zülalındir sənin.

Gəl məzarım üstə, sərvim, bir qədəm bas sinəmə,
Bu sərü tən xak-i payın, payimalındır sənin.

Əhl-i üşşaqın salamat olmağı mümkünmüdür?
Hər qıya baxdıqda can almaq xəyalmdır sənin.

Qaşların tağın qoyub məhraba məyi etməz könül,
Səcdəgahım eşq ara ol kəc hilalindir sənin.

Söhbət-i xəlq-i cahan yanımda bir əfsanədir,
Mətləbim şəkkərşikən, şirin məqalmdır sənin.

Danə-yi ənqurdur düşmüşmüdür gülfam ara,
Ləblərində yoxsa ol hindu-yi xalındır sənin.

Unutmusan, ey məh, deyirlər, dəm kamal-i hüsndən,
Bu müşəxxəs oldu, nöqsanü zəvalindir sənin.

Gəl-gəl, ey aram-i can, can verməyim oldu əyan,
Məxfi-yi dilxəstə müştaq-i cəmalindir sənin.