Təbrizə salam

Təbrizə salam (XIII əsr) Müəllif: Mövlana Cəlaləddin Rumi

Mənbə: Anar (1999). Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. (az). Bakı: "Azərbaycan". 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib. 2017-07-08 tarixində istifadə olunub.

Qulağmı ver, dinlə bax nə deyir:
Bu məhəllədə bizim xalqımızdan bir rind qeyd oldu—deyir
Derkən ansxzm biri yolda izini buldu—deyir
Bəlirlərini görün işdə—-deyir
Bax, al qanlar içində bir əlbisə—deyir
Nə zamandır onu aradıq, yandıq, yaxıldıq
Nə zamandır onu arayanlar hər yanda nə üst gördülər, nə baş.
Aşiqlərin qanı zatən heç əksilmir, unudulmur.
Aşiqlərin qanı necədirsə oylə qalır oylə təzə və isti.
Bu əsgi bir qan davasıdır demə, sakın
Atma qulaq ardına sən bu sözü
Qan bir kərə axdımı, qaralır, quruyur, amma
aşiqlərin qanı durmayacaq,
könüllərdən daima axacaq.
Ya o yox olunca sən çıx ortaya ya da o qeyb olan könlü geri ver.
Ey könül, o şəkər kimi könüldən bir parçacıq iz bulsan
Şükür et halına.
Bütün aləm dənizin bir damlasında əriyib getmiş, amma bir milçək o şəkərdən sanki nə qədər yeyər.
Bir gün sən də boylə öldürülürsən,
Sonsuzluğa erəcək, diri qalacaqsan, diri.
Boylə bir şahidin canından Salam Təbrizə.