Vaqifin Tiflisin tərifində dediyi müxəmməs

Gəlməmiş Müəllif: Mir Möhsün Nəvvab Tərcüməçilər: Nəsrəddin Qarayev, Əkrəm Bağırov

Mənbə: Nəvvab, Mir Möhsün. Təzkireyi-Nəvvab (PDF). Bakı: Elm. 2018.

Bəh, bu bağın nə əcəb sərvi-dilaraləri var,

Hər tərəf taza açılmış gülü rənaləri var,

Açılıb tazəvü tər laleyi-əhmərləri var,

Yəni Tiflisin əcəb dilbəri-zibaləri var,

Ey könül, seyr elə, gör, türfə təmaşaləri var.

O qədərdir büti-nazikbədənü incəmiyan,

Eyləmək olmaz onun vəsfini mə lumü əyan,

Hər biri nazü nəzakət ilə min afəti-can,

Cümlə bir cilvədə, bir şivədə, xoş sərvi-rəvan,

Məst tavus kimi gərdəni-minaləri var.

Mərhəba, Tiflis imiş cənnəti dünya yerinin,

Yığılıbdır ona cəmiyyəti hurü pərinin,

Mən bu şəhrin, nə deyim, vəsfini dilbərlərinin,

Filməsəl, şəklü şəmaildə vəli hər birinin,

Mahi-tabanə bərabər sərü simaləri var.

Üzləri pərtövi-mehri-cəhanara kimidir,

Səfheyi-sinələri simi-müsəffa kimidir,

Ləzzəti-ləhcələri nitqi-Məsiha kimidir,

Əlləri möcüzeyi-həzrəti-Musa kimidir,

Dilrübalıqda əcayib yədi-beyzaləri var.

Ala gözlər süzülüb, nərgisi-sirabə dönüb,

Ağ qabağında xəm əbruləri mehrabə dönüb,

LəT tək ləblərinin rəngi meyi-nabə dönüb,

Tökülüb gərdənə saçlar, ucu qüllabə dönüb,

Sona cıqqası kimi zülfi-mütərraləri var.

Nə qədər var isə buxaqü zənəxdanü yanaq,

Tazə gül yarpağı tək qırmızıdır, nazikü ağ,

Bir-birindən götürüb şöləsini misli-çırağ,

Az görüb kimsə belə qaşü gözü dişü dodaq,

Özgə babət sifətü surətü əzaləri var.

Kəsrəti-hüsn ki, xoş mərtəbədir insan üçün,

Bəxş edibdir həq ani dilbəri-Gürcüstan üçün,

Yox sual etmək əgər məsləhəti-Yəzdan üçün,

Nola, yarəb, səbəbi, baisi bu xuban üçün,

Belə surətlərin, əlbəttə ki, mənaləri var.

Yeddi həmmam, nə həmmam ki, sərmənzili-hur,

Həşt cənnət kimi hər guşəsi bir mətləi-nur,

Bir əcəb abi-rəvan gərm qılıb andə zühur,

Şükr təqdirinə, ey qadirü qəyyumi-ğəfür,

Lütfünün bəndələrə neməti-üzmaləri var.

Mənbəi-cudü kərəmdən açılıb dürri-xoşab,

Basəfa hövzə dəmadəm tökülür misli-gülab,

Görsə bir kərrə onu mən kimi bir xanəxərab,

Getməz andan dəxi bir canibə manəndi-hübab,

Getsə də badə başı, mənzilü mə’valəri var.

Gərçi, ey Xızr, bulubsan şərəfi-feyzi-əzəl,

Verməyibdir sənə amma könül asayişi əl,

İstəsən ömri-dübarə, görəsən türfə gözəl,

Bircə təşrif buyur Tiflisin həmmamına gəl,

Gör necə rahətü canbəxşü tənasaləri var.

Bu ocaq böylə ocaqdır, işığı ayə salır,

Gün kimi şöləsini cümleyi-dünyayə salır,

Tez tutar, xainü bədxahləri vayə salır,

Hər kimin başinə kim, mərhəməti sayə salır,

Elə bilsin oların din ilə dünyaləri var.

Vaqifa, səndə ki, yoxdur, bilirəm, zöhdü riya,

Şərti-ixlas gərək eyləyəsən şimdi əda.

Elə bu valiyə, oğlanlarına xeyrü-dua,

Saxlasın onları öz hifzi-əmamnda Xuda,

Hasil etsin nə qədər dildə təmənnaləri var.