Fərhad və Şirin (Əlişir Nəvai)/Qələmin tərifi, Nizami və Xosrov Dəhləvinin xatırlanması: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Səhifəni 'Qələmdir yel kimi sür'ətlə gedən, Əzəldən yüksəkdir yeri fələkdən, Vəhmin ədhəmindən daha tez çapar, Onun Şəbdiz kimi bir sür'əti var. Minmişdir ü...' ilə yarat |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 1:
<poem>Qələmdir yel kimi sür'ətlə gedən,
Əzəldən yüksəkdir yeri fələkdən,
Vəhmin ədhəmindən daha tez çapar,
Onun Şəbdiz kimi bir sür'əti var.
Minmişdir üstünə şahanə barmaq,
▲ğıdır, üzüdür dırnaq,
▲ğunu edər çapanda ələm,
▲ğından etmiş başını qələm.
Şəbdiz demə, o bir quşdur xoşavaz.
Qanadsız eyləyər hər yana pərvaz.
▲vədir dimdiyi, hər yerdə zahir,
▲vədən daim cavahir.
Quşda ola bilməz o gözəl cisim;
Yaratmışdır tanrı onu bir tilsim.
Sətir 25 ⟶ 19:
”Gəncədə olsa da aramı onun,
Xəznələr üstədir məqamı onun.
▲ğız qapıları səs eyləmədən
Könül xəznəsini eylədi mə'dən.
O mə'dənə qapı-iki
▲Bir kəsin dəymasin ora aya
O hikmət me'marı söz yaradırkən,
Daş atan yaratmış onu əzəldən.
▲ğu edilərsə faş,
▲ğar başına min daş.
▲dırar daşları hər yan aşkara,
Dostu gövhər tapar, düşməni xara!
O daş atmaq üçün xəznəni açmaz,
Sətir 46 ⟶ 33:
Tutub gövhərləri bütün cahanı,
Neçə ki, ulduzlar bu asimanı.
Bu qiymətli gövhər enməz
▲Əskilməz şöhrəti düşməz aya
Elə inçi hanı, saçarkən işıq,
Bütün qulaqlara versin yaraşıq?
Sətir 59 ⟶ 44:
Dəryalara töksən, dəryalar dolar.
Bu kandan daşısan
▲gər qış və yaz,
Yenə də gövhəri, dürrü qurtarmaz.
Kimsə onun kimi saçmamış gövhər,
Yalnız bir hind
Əgər Hindli yox, tutidən dili şirindir,▼
▲Hindli yox, tutidən dili şirindir,
Tuti nə, bülbüldən eşqi dərindir.
Sözləri tuti tək tutmuş dünyanı.
Sətir 74 ⟶ 56:
Hindistan olmuşdur onun zülmatı,
Axıçı sözlərdir abihəyatı.
▲gər bülbül desən-yeri hindistan.
Zülmət keçə desən-bir ənbərfəşan.
Bu gecə yatmayan, nalan bülbüldür,
Şəbistanda fəryadsalan bülbüldür.
Ona bülbül demə, qəqnusdur ol zar,
Səsindən qəqnuslar durmadan
Qəqnuslar çəksə də yüz nalə hər an,
Onda min nalə var könül yandıran.
Sətir 88 ⟶ 68:
Hər dəm şö'lə salar çan kərməninə,
Özü yox, aləm də yanar qəmnnə.
Mə'na dəryasında saçar
Doqquz fələk onun altında qalar.
Şe'ri söz sapına inci tək düzər.
Sətir 104 ⟶ 83:
Qarşısıida heçdir ölkə xəracı.
Gövhər yox, mə'dəndir o fəzlə, elmə,
Mə'nalar
▲Buludlan qorxmayan da
Bəs nədən qaldırmış fələyə xəicər?
Bu meydanda sanma asandır durmaq,
Sətir 118 ⟶ 95:
Tüpürcəyə layiq onların üzü.
Qorxmazsa küləkdən dərin dəryalar,
Şiddətli küləkdən coşar dənizlər,
Hər külək dənizə eyləməz əsər.
Sətir 126 ⟶ 102:
Fil olmaq gərəkdir, şübhə yox buna,
Fil salar xortumu fil xortumuna.
Xortumlu olsa da
Xalqa nəştər ilə verər min azar.
Fil öz xortumunu sürtəndə hər dəm,
Sətir 148 ⟶ 123:
Bu iki xatirə qədəh ver qoşa!
Onların eşqilə içim iki cam,
Caminin mədhinə başlayım kəlam.</poem>
| |||