Tırkeşli Aşıx Məmmədcəfər olub. Şair imiş. Bir gecə yuxuda bıııabuna Qarabağın Mehdili kəndindən Səhnə adında bir qız vergi verilir. Bı gətirip özdərinin ala öküzünü duzla yüh- ləyir, sazmı da götürüb Səhnə xanımın arxasınca Qarabağa yollanır. Gəlip Mehdiliyə çatır. Özün duz satan kimi göstərib, deyir duz satmağa gəlmişəm. Binin gəlməyin Səlinə xanım da bilir. Məmmədcəfərə deyir sən duz satan dəyilsən. Mənnən deyişməyə gəlmisən. Məmmədcəfər başa düşür ki, bina verildiyi kimi, qıza da vergi verilip. Deyirlər Səhnə də Qarabağda şairə imiş. Meydan qurdurur. Geyinip-gecinip sazım da əlinə götü- rüp meydana gəlir. Sazı köhlüyüb zilini zil, bəmini bəm eyliyir. Başdıyır Aşıx Məmmədcəfərə hərbə-zorba gəlir:
