Xoş ol zaman ki, hərimi-vüsalə məhrəm idim

Xoş ol zaman ki, hərimi-vüsalə məhrəm idim Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Xoş ol zaman ki, hərimi-vüsalə məhrəm idim,
Nə mübtəlayi-bəla, müğəyyədi-ğəm idim.

Gəzərdim itlərin içrə fəzayi-kuyində,
Yerim behişti-bərin idi, mən də bir adəm idim.

Həmişə səcdəgahim xaki-asitanın idi,
Bu etibar ilə bir sərbüləndi-aləm idim.

Gədayi-kuyin idim, böylə zillətim yox idi,
Səriri-səltənəti-qürbdə müəzzəm idim.

Zaman-zaman əsəri-pərtövi-cəmalindən
Müalici-dili-pürdərdü çeşmi-pürnəm idim.

Ziyadə qəmzədəyəm hicr ilə, xoş ol günlər
Ki, mən bu qəmzədəlikdən ziyadə xürrəm idim.

Füzuli, olmaz imiş möhnəti-fərağə müfid,
Bu zövqi-zikr ki, bir vəqt yarə həmdəm idim.