Yanaram (İmadəddin Nəsimi)

Eyni adda digər əsərlər üçün dəqiqləşdirmə səhifəsinə baxın.

Səndən iraq, ey sənəm, şamü səhər yanaram,
Vəslini arzularam, dəxi betər yanaram.

Eşq ilə şövqün odu canıma kar eylədi,
Gör necə tabında, ey şəmsü qəmər yanaram.

Məndən iraq olduğun bağrımı qan eylədi,
Oldu gözümdən rəvan xuni-cigər, yanaram.

Şəmi-rüxun surəti qarşıma gəlmişdürür,
Şəşəəsindən mənə şölə düşər, yanaram.

Səbr ilə aramımı, qapdı əlimdən qəmin
Badi-həvadan degil, qəmdən əgər yanaram.

Çıxdı içimdən tütün, çərxi boyadı bütün,
Gör ki, nə atəşdəyəm, gör nə qədər yanaram.

Yandığım ol yar üçün gizli degil,mən dəxi
Hər nə qədər kim, anın könlü dilər, yanaram.

Müddəi yana demiş qəmdə, Nəsimi içün,
Qəmdə yanan yarı çün yar sevər, yanaram.