Yandı canım hicrdən, ruhi-rəvanım gəlmədi

Yandı canım hicrdən, ruhi-rəvanım gəlmədi Müəllif: Mirzə Mehdi Naci

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Yandı canım hicrdən, ruhi-rəvanım gəlmədi,
Çıxdı əflakə fəğan, ol əl-amanım gəlmədi.

Keçdi-ömrüm, natəvan oldu tənim də, vay kim,
Bu təni-rəncurimə bir dəxi canım gəlmədi.

Keçdi əyyami-baharım, gözlərim gözlər yolu,
Noldu, yarəb, bülbüli-şirinzəbanım gəlmədi?

Gəlmədi, aya, səbəb noldu, vücudim səhhəti?
Deməyə bir kimsə yox sirri-nihanım gəlmədi?

Dinü imanım nə müddətdir gedib məndən uzaq,
Çünki yarım gəlmədi, dinü imanım gəlmədi.

Seyli-qəm peyvəstə qıldı, münhədim dil mülkünü,
Mülki-dil təmirinə ol mehribanım gəlmədi.

Getdi tab ilə təvanım cümlə əldən, Naciya,
Bu təni-zarə neçün tabü təvanım gəlmədi!