Zərrişdə

Zərrişdə Müəllif: Tofiq Fikrət

Mənbə: Anar. Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab (az.). Bakı: "Azərbaycan". 1999. 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2017-07-08.

“Yaz eşqinə dair” — dediniz...
İşdə: Çocuqkən Qayət afacan bir kədi sevdim ki əlimdən
Bir ləhzə buraxmazdım; uyurkən qucağımda
Ruhumdakı şəfqət
Həp üstünə titrar; gecə bəzən yatağımda
Birlikdə uyardıq. Buraxıb məktəbə getsəm
Diltəngeyi-həşrət
Mütləq məni diqqətsiz edər,
“Hey, qoca sərsəm!”
Tənbehi-tokatlarla guruldardı başımda.
Mən aşiqi-şeyda,
Hər qəhrə təhəmmüllə sevərdim...
O yaşımda Sevməkdəki təsiri təsəllini bilərdim.
Herkəs kimi, hətta
Bəzən də səbəbsizcə olurdum mütəəllim...
Zərrişdə, bu ismiydi onun, sanki xəbərdar
Məxfı kədərimdən,
Yaltaqlanar, atlar, sürünər, oxşadar, oxşar,
Tətyibimə, əlbettə, o gün çarə bulurdu:
Lakin üzərimdən
Bir kərra o hüzn oldumu zail, qurulurdu:
“Sayəmdə bu nəşən” demək istər kimi məğrur
Məğruri mühəkkir,
Başlardı vəfasızlığa; mən acizi məshur,
Hər dürlü xüsusatma, hər keyfınə tabe
Bəzən mütəxeyyir,
Bəzən mütəhekkim: yenə aciz, yenə qane.
Ən şübhəli bir meylini görsəm inanırdım,
Biçarəliyimdən.
Həp dırmalamr, dırmalanır, dırmalanırdım!
“Yaz eşqinə dair” — dediniz... İşdə misalı:
Sevdiklərimin mon
Hamsmda bu dırnaqlan, hamsmda bu halı,
Hamısında bu xırçın kədi simasmı gördüm...
Bir örnrü cahimin bütün əzvakmı sürdüm!