Sənsiz ey ruhi-rəvan təndə təvanım yox idi
Sənsiz ey ruhi-rəvan təndə təvanım yox idi Müəllif: Seyid Əzim Şirvani |
Mənbə: Anar (1999). Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. (az). Bakı: "Azərbaycan". 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib. 2017-07-08 tarixində istifadə olunub. |
Sənsiz ey ruhi-rəvan təndə təvanım yox idi,
Təni-zanımda təvan, cismdə canım yox idi.
Ölməyib hicrdə kim, vəslinə yetdim ey məh,
Səxt-can olduğuma böylə gümanım yox idi.
Olmasa kimsə qəmimdən mənim agəh deyibən,
Gərçi dərdim çox idi, ahu fəğanım yox idi.
Ta səhər zülfü-siyahı dəhnin yadı ilə,
Yox idi şəb ki, mənim suzi-nihanım yox idi.
Kakilin şövqi ilə Seyyidi-sərgeştə kimi,
Dolanırdım, o səri-kuydə məkanım yox idi.