Vikimənbə:Günün mətni/yanvar 7
Avçı Məhəmməd
Azərbaycan nağılı
Günlərin bir günündə əyyami sabiqdə bir danə Məhəmməd var idi. Günlərin bir günündə Məhəmməd çöldə yer şumlayırdı. Məhəmməd qan-tər içində evə döndü və anasına dedi:
– Ana! Doğrusun di. Mənim atam nə sənət sahibi idi?
Anası dedi:
– Oğul, vallah, atan avçı idi. Hər gün ava çığanda yorğun gəlib üzü üstə düşüb, torba barıt çeşmədən savayı heç bir iş görmürdü.
Məhəmməd deyir:
– Atamnan qalma şeyləri getir görüm.
Məhəmmədin anası köhnə bir sandıq açdı, onın içinnən bir tüfəng, bir torba barıt çıxartdı. Oğluna uzatdı. Məhəmməd gün çıxmamışdan tüfəngi götürüb yola düşdü.
Məhəmməd az gedib çox girləndi, bir mənzil başına düşdü. Gecəni orada eliyib səhər yola çıxdı. Ərzuman dağların aşdı, bir də nə gördü, qabağına bir ceyran çıxdı. Məhəmməd bir xeylaq ceyrana baxdı dedi:
– Mən bu ceyranı diri dutacağam.
Atın çapdı, ceyran toz elədi, bir qalaçadan içəri girdi. Məhəmməd də bunun ardınca.
Məhəmməd bir də gördü ki, burada saçınnan bir qız bağlanıb ki, nə bilim, dünya gözəli. Ceyran düz onun yanına qaçdı. Qız ceyranı tumarladı. Birdən Məhəmmədi gördü, dedi:
– Ey oğlan, sən hara, bura hara? Ağ div gəlib səni bu saat ətin aşıxcaq, qanıvı qaşıxcan eliyər.
Məhəmmədin gözi qıza düşdü, dedi:
– Axtardığımı tapdım! Mən sənin üçün gəlmişəm.
Qız dedi:
– Sən ta ağ divi öldürməsəm, məni apara bilmiyəcəksən.