Vikimənbə:Günün mətni/fevral 25
Qürubə qarşı
Hüseyn Cavid
Yanar ruhum dəmadəm, ruhi-məcruhum yanar, sızlar,
Bütün aləm dəyişmiş sanki, həp qəsvətnüma, məhzun...
Bütün ətrafı sarmış bir məlal; ağlar, cihan ağlar;
Könül məhzun, hava məhzun, günəş məhzun, səma
məhzun...
Günəş, dilbər günəş sıyrılsa yalnız sisli
çarşafdan,
Olur zənnimcə hər kəs, hər könül bir an için xəndan.
Günəş - əngin, nihayətsiz fəzanın nazlı sultanı,
Niçin? Bilməm niçin çıqmaz o xəlvətgahi-ismətdən?
Niçin afaqı sarmaz şöleyi-hüsni-zərəfşanı?
Niçin mərhum edər hissü xəyalı feyzi-söhbətdən?
“Niçin? Bilməm niçin!?” derkən, aman, ya rəb, nələr
duydum!?
Bulutlar sıyrılıb nagah müdhiş bir xəbər duydum: